ماه مبارک رمضان اینطور است که هم ماه «نزول» است
و هم ماه «صعود» است.
اینکه ماه نزول است را شما خوب می توانید بفهمید؛
چون در قرآن و در دعاهای ماه مبارک رمضان مطرح است که کلام
الهی -قرآن کریم- در این ماه، از مصدر وحی بر نبی مکرم
اسلام (ص) نازل می شود که خداوند به وسیله همان کلمات،
انسانها را در جمیع ابعاد پرورش می دهد و می سازد.
در سوره دخان آیه 3 می فرماید: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ»
و در سوره قدر آیه 1 نیز می فرماید:
«إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ».
در سوره بقره آیه 185
هم می فرماید:«شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنَّاسِ
وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ».
«قوس نزول» در ماه مبارک
همین تعبیر در دعای روزانه ماه رمضان هم هست.
در اکثر دعاهای ماه رمضان به این «قوس نزولی» اشاره شده
است که ماه مبارک رمضان، ماه نزول کلام الهی است.
به تعبیر دیگر، ماه رمضان ماه سخن گفتن ربّ است
با عبدش؛ یعنی ماهی است که ربّ، برای ساختن عبدش و
راهنمایی او به سوی قربِ خویش، با او سخن می گوید و سخن گفته است.
بنابر این قرآن در ماه مبارک رمضان نازل شد و
به تعبیر اهلش به صورت «جُملةً واحده» -به طور کلی و یکپارچه-
در شب قدر، بر قلب پیغمبر اکرم (ص) فرود آمد.
این همان قوس نزولی این ماه است.
تا اینجای مطلب شبهه ای نیست؛ این آیات قرآن است و
این هم دعا هایی که شما در ماه رمضان می بینید
و این مطلب در همه آن ها هست.
«قوس صعود» در این ماه
اما ماه مبارک رمضان همچنین ماه صعود است؛
یعنی چه؟
درست برعکس آن «قوس نزولی» که گفتیم، اینجا «قوس صعودی»
مطرح است. یعنی این ماه، ماه کلام عبد با ربّ است.
بله، در همه اوقات عبد می تواند با ربّ خود سخن بگوید،
ولی یک موقعیت خاصی هست که این سخن گفتن،
از نظر سازندگی، بُرد بیشتری پیدا می کند.
